Λένε πώς δεν μπορείς ποτέ να μπείς στο μυαλό ενός παιδιού. Και λογικό μου ακούγεται να σου πώ την αλήθεια. Εδώ δεν μπορείς να μπείς στο μυαλό ενός ενήλικα (πόσο μάλλον όταν μιλάμε για γυναίκες - αλλά αυτή είναι μια κουβέντα που θα τη κάνουμε όταν μεγαλώσεις) και να καταλάβεις τί σκέφτεται, θα μπείς στο μυαλό ενός παιδιού; Ούτε συζήτηση. Σύμφωνοι, έχει περάσει πολύς καιρός απο το τελευταίο post εδώ, κοντά ενας χρόνος και βάλε και όπως καταλαβαίνεις έχουν αλλάξει πολλά, κυρίως σε εσένα. Σε εμένα κ τη μαμά τίποτα ιδιαίτερο αν εξαιρέσεις ότι οι άσπρες τρίχες στους κροτάφους μου όλο και πληθαίνουν, αλλά θα το εκλάβω ως έξτρα δόση γοητείας κι όχι ως "βρώμικα μαλλιά" που μου λές εσύ! Η κουβέντα λοιπόν γίνεται για εσένα. Είσαι πλέον 3,5 ετών, κοτζάμ παίδαρος, όμορφος, μελαχρινός σαν και του λόγου μου, με κάτι τεράστια εκφραστικά μάτια και με ακόμα πιο τεράστιες βλεφαρίδες (με τη μαμά σου τις λέμε "σκούπα"), ευγενική προσφορά της μαμάς σου, με δυο γλυκά λακάκια στα ζυγωματικά, επίσης ευγενική προσφορά της μαμάς (μ'αρέσει που νομίζω ότι μου μοιάζεις κιόλας - anyway - προσπερνώ). Το στόμα σου πάει ροδάνι, είσαι ήσυχος, υπάκουος και πολύ προσεκτικός γενικά, με λίγα λόγια το όνειρο κάθε γονιού. Έχεις καταπληκτική παρατηρητικότητα, πλάθεις ιστορίες με τα lego και τα playmobil σου και παίζεις όμορφα. Εγώ προσπαθώ όσο περισσότερο μπορώ να είμαι κοντά σου γιατί ξέρω πόσο ανάγκη έχεις να είμαι κοντά σου. Η μαμά είναι ούτως ή άλλως πάντα κοντά σου, φύλακας άγγελος σε όλα. Για μια απο αυτές τις ιστορίες που πλάθεις λοιπόν, θα σου μιλήσω σήμερα. Και θα σου μιλήσω γιατί μου έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση. Παίζαμε λοιπόν με τα παιχνιδάκια σου ώσπου μου έδωσες να κρατήσω ένα playmobil παιδάκι κι εσύ πήρες στα χέρια σου ένα playmobil μπαμπά. Μου εξηγείς ότι εγώ θα κάνω το παιδάκι κι εσύ το μπαμπά. Η ερώτηση που μου ήρθε αυτόματα κ σου έκανα ήταν "μήπως να κάνω εγώ τον μπαμπά κι εσύ το παιδάκι;". ΟΧΙ! μου είπες κ το ξέκοψες ορθα κοφτά. "Εγώ θα κάνω το μπαμπά κι εσύ το παιδάκι, το παιδάκι θα είναι στεναχωρημένο".
Για μια στιγμή κόλλησα, λέω δεν άκουσα καλά μάλλον. 'Τί θα είναι το παιδάκι;" σε ξαναρωτάω, για να σιγουρευτώ ότι άκουσα καλά. "Στεναχωρημένο θα είναι μπαμπά" μου λές ξανά, κι αυτή τη φορά λίγο θυμωμένα που δεν το κατάλαβα αμέσως.
"Και γιατί είναι στεναχωρημένο το παιδάκι;" σε ρωτάω.
"Το παιδάκι είναι στεναχωρημένο που ο μπαμπάς του κάθε πρωί φεύγει
και πάει στη δουλειά κ το αφήνει μόνο του".
Έχω μείνει κόκκαλο κι είμαι ανάμεσα στο να νιώσω ενοχές ή απλά να σε αγκαλιάσω για αυτή την τεράστια επίδειξη αγάπης που μόλις μου έκανες. Και προτίμησα το δεύτερο. Γιατί ξέρω ότι είμαι εκεί πάντα, σε ό,τι χρειαστείς, σε ό,τι ζητήσεις. Ξέρω ότι είμαι καλός μπαμπάς, με τα στραβά μου και τα καλά μου. Αλλά είμαι εκεί.
Δεν σου κρύβω πόσο συγκινήθηκα.
Μου έχεις πεί άπειρα "θ'αγαπάω μπαμπά" αλλά αυτό πραγματικά ήταν το κάτι άλλο. Ήταν ένας άλλος τρόπος να μου δείξεις την αγάπη σου, την υπέροχη ανιδιοτελή αγάπη σου. Ήταν ο τρόπος σου να μου δείξεις πώς νιώθεις όταν σε φιλάω το πρωί κ φεύγω για τη δουλειά. Και το εξέφρασες με τέτοιο υπέροχο τρόπο βρε μπαγάσα! Δε σου κρύβω ότι εγώ κι η μαμά σου αισθανθήκαμε και λίγο περήφανοι!
Λένε ότι είναι καλό να εκφράζεις τα συναισθήματα σου στο παιδί, να το αγκαλιάζεις κ να του λές πόσο πολύ το αγαπάς (σε αυτό παράπονο δεν μπορείς να έχεις, να είσαι σίγουρος!) Ήσουν πάντα ένα πολύ συναισθηματικό παιδί κ χαίρομαι ιδιαίτερα που έχεις βρεί πλέον τους δικούς σου τρόπους να εκφράζεσαι. Χαμένος δε θα βγείς, το μόνο σίγουρο.
Κι αφού το παιχνίδι μας ήταν με τους δικούς σου όρους, σου εξήγησα ότι κ ο μπαμπάς πρέπει να είναι στεναχωρημένος. Δεν με ρώτησες "γιατί". Το κατάλαβες μόνος σου.
Για μια στιγμή κόλλησα, λέω δεν άκουσα καλά μάλλον. 'Τί θα είναι το παιδάκι;" σε ξαναρωτάω, για να σιγουρευτώ ότι άκουσα καλά. "Στεναχωρημένο θα είναι μπαμπά" μου λές ξανά, κι αυτή τη φορά λίγο θυμωμένα που δεν το κατάλαβα αμέσως.
"Και γιατί είναι στεναχωρημένο το παιδάκι;" σε ρωτάω.
"Το παιδάκι είναι στεναχωρημένο που ο μπαμπάς του κάθε πρωί φεύγει
και πάει στη δουλειά κ το αφήνει μόνο του".
Έχω μείνει κόκκαλο κι είμαι ανάμεσα στο να νιώσω ενοχές ή απλά να σε αγκαλιάσω για αυτή την τεράστια επίδειξη αγάπης που μόλις μου έκανες. Και προτίμησα το δεύτερο. Γιατί ξέρω ότι είμαι εκεί πάντα, σε ό,τι χρειαστείς, σε ό,τι ζητήσεις. Ξέρω ότι είμαι καλός μπαμπάς, με τα στραβά μου και τα καλά μου. Αλλά είμαι εκεί.
Δεν σου κρύβω πόσο συγκινήθηκα.
Μου έχεις πεί άπειρα "θ'αγαπάω μπαμπά" αλλά αυτό πραγματικά ήταν το κάτι άλλο. Ήταν ένας άλλος τρόπος να μου δείξεις την αγάπη σου, την υπέροχη ανιδιοτελή αγάπη σου. Ήταν ο τρόπος σου να μου δείξεις πώς νιώθεις όταν σε φιλάω το πρωί κ φεύγω για τη δουλειά. Και το εξέφρασες με τέτοιο υπέροχο τρόπο βρε μπαγάσα! Δε σου κρύβω ότι εγώ κι η μαμά σου αισθανθήκαμε και λίγο περήφανοι!
Λένε ότι είναι καλό να εκφράζεις τα συναισθήματα σου στο παιδί, να το αγκαλιάζεις κ να του λές πόσο πολύ το αγαπάς (σε αυτό παράπονο δεν μπορείς να έχεις, να είσαι σίγουρος!) Ήσουν πάντα ένα πολύ συναισθηματικό παιδί κ χαίρομαι ιδιαίτερα που έχεις βρεί πλέον τους δικούς σου τρόπους να εκφράζεσαι. Χαμένος δε θα βγείς, το μόνο σίγουρο.
Κι αφού το παιχνίδι μας ήταν με τους δικούς σου όρους, σου εξήγησα ότι κ ο μπαμπάς πρέπει να είναι στεναχωρημένος. Δεν με ρώτησες "γιατί". Το κατάλαβες μόνος σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου