31 Αυγ 2012

Καλοκαίρι fast forward

Λοιπόν, μικρέ μου, εδώ είμαι και πάλι. Σήμερα θα σου μιλήσω για το καλοκαίρι του 2012.
Προσπαθώ να σκεφτώ απο πού να ξεκινήσω....Καταρχήν, έχεις μεγαλώσει τόσο πολύ! Ένα όμορφο παιδάκι είσαι πλέον, κι όχι μόνο tobebakimou. Κι είναι πραγματικά κάτι που μου φαίνεται περίεργο!
Πέρυσι, τέτοια εποχή ήσουν ένα μικρούλη μωράκι, μόλις 6 μηνών. Μάλιστα, στις 28/08/11 σε είχαμε βαπτίσει (πόσο πολύ έκλαιγες στη βάπτισή σου ΘΕΕ ΜΟΥ!). Και τώρα, σε βλέπω να περιφέρεσαι μέσα στο σπίτι, να παίζεις με τα παιχνίδια σου, να μας ζητάς διάφορα πράγματα, να καταλαβαίνεις τα πάντα (ακόμα κι όταν μιλάω με τη μαμά σου για σένα, μας κοιτάς και χαμογελάς), λες τις πρώτες σου λεξούλες (με κάθε "μπαμπά" που φωνάζεις λιώνω), ξέρεις ποιό φαγητό σου αρέσει, ποιό δεν σου αρέσει, αναγνωρίζεις ανθρώπους, κρίνεις συμπεριφορές. Αυτό όμως που μου κάνει τη μεγαλύτερη εντύπωση είναι η παρατηρητικότητα σε ό,τι συμβαίνει γύρω σου. Νομίζω πως σε αυτό θα μου μοιάσεις! Είχα διαβάσει ότι τα παιδιά σε αυτή την ηλικία παρατηρούν τα πάντα γύρω τους και μιμούνται. Αλλά να το ζείς απο κοντά είναι πολύ διαφορετικό τελικά. Πριν λίγο καιρό αγόρασα καινούργιο γραφείο (γιατί ο μπαμπάς θα δουλεύει πλέον στο σπίτι - αλλά αυτό θα στο εξηγήσω όταν μεγαλώσεις λίγο). Ήρθαμε λοιπόν σπίτι και ξεκίνησα να το συναρμολογώ. Έπαιρνα το κατσαβίδι να βιδώσω μια βίδα, με κοιτούσες στα μάτια. Άνοιγα το κουτί να βγάλω κάτι, με κοιτούσες στα μάτια. Έπαιρνα το σφυρί, το ίδιο. Ώσπου στο τέλος, αφού είχες απομνημονεύσει όλες τις κινήσεις μου, ήρθες δίπλα μου κι έκανες ακριβώς τα ίδια. Μα τί όμορφο που ήταν να σε βλέπω να με μιμείσαι και μάλιστα με τέτοια προσήλωση στα καθήκοντά σου! Απο την άλλη βέβαια, αυτό έχει και την κακή του πλευρά. Οταν πχ βγαίνω στο μπαλκόνι να καπνίσω και σε βλέπω να με κοιτάς, ένα τσιμπηματάκι στη καρδιά το νοιώθω. Όταν καμιά φορά νευριάζω με κάτι και φωνάξω λίγο παραπάνω, παρατηρώ ότι αργότερα κάνεις κι εσύ το ίδιο και με πλημμυρίζουν οι ενοχές. Και τότε καταλαβαίνω πόσο σημαντικό τελικά είναι το περιβάλλον που μεγαλώνει ένα παιδάκι. Τότε αντιλαμβάνομαι ότι αν θέλω να σε παραδώσω στη κοινωνία σωστό άνθρωπο, θα πρέπει πρώτα εγώ να διορθώσω ή να εξαλείψω τελείως όλα τα κουσούρια μου. Το παλεύω πάντως, θέλω να το ξέρεις.
Κατα τ'άλλα συνεχίζεις να περνάς τις ημέρες σου με τη μαμά, παίζοντας και πηγαίνοντας τις βολτούλες σας. Όσο μπορώ, ακολουθώ κι εγώ (κι άλλες ενοχές). Τα απογεύματα συνήθως πηγαίνετε στο πάρκο κοντά στο σπίτι, όπου έχεις κάνει τις δικές σου παρέες (και η μαμά τις δικές της). Άλλες φορές πηγαίνουμε στον παιδότοπο στο Δελασάλ, όπου εσύ λυσσάς κι εμείς προσπαθούμε να πιούμε μια γουλιά καφέ ανάμεσα στο κυνηγητό, τις τραμπάλες και τις κούνιες.
Αυτό που σίγουρα κρατάω απο αυτό το καλοκαίρι είναι η αγάπη σου για τη θάλασσα. Είναι οι ώρες που περάσαμε μαζί στη παραλία φτιάχνοντας πυργάκια απο άμμο, παίζοντας με τα κουβαδάκια και τα φτυαράκια σου. Να'ξερες πόσες φορές είχα ονειρευτεί αυτές τις σκηνές πριν καν έρθεις στη ζωή μου!
Και να'σαι σίγουρος ότι θα περάσουμε πολλά όμορφα καλοκαίρια φτιάχνοντας πυργάκια στην άμμο.