21 Μαρ 2012

Ύπνος - Αυτός ο άγνωστος, αυτός ο ξένος!

Σου έχω ήδη πει αρκετές φορές ποιό ήταν το μεγάλο σου πρόβλημα, έτσι;
Ο ύπνος!

Όταν σε φέραμε σπίτι και για τις πρώτες 15-20 ημέρες δεν ακουγόσουν. Μαμ-κακά και νάνι....κυριολεκτικά. Αφού να σκεφτείς σε κοιτούσαμε προσεκτικά να δούμε ότι ανασαίνεις γιατί κοιμόσουν συνέχεια! Μάλιστα, μια ημέρα είχα γράψει στο facebook "Όλα τα μωρά είναι τόσο ήσυχα ή πιάσαμε λαχείο;".

Τα σχόλια πολλά και διάφορα. Άλλοι μου έγραφαν πόσο τυχεροί ήμαστε, άλλοι μου εύχονταν να είσαι πάντα έτσι, άλλοι-οι πιο σκεπτικιστές-μου έλεγαν να περιμένω λίγο καιρό γιατί τα μωράκια αλλάζουν. Εγώ πάλι ήμουν σίγουρος ότι είχα πιάσει το λαχείο. Φευ! Εδώ ταιριάζουν οι παροιμίες "μηδένα προ του τέλους μακάριζε", "ακόμη δεν τον είδαμε Γιάννη τον βαφτίσαμε" και πολλές ακόμη.

Η περίοδος χάριτος τελείωσε πολύ γρήγορα και απο το ένα άκρο πήγαμε στο άλλο. Ω ρε κάτι ξεγυρισμένα ξενύχτια που ρίξαμε! Μας είχες αλλάξει τον αδόξαστο σου λέω! Βέβαια, εγώ αρνιόμουν να δεχτώ ότι είσαι απο τα bebakia που δεν κοιμούνται κι έβρισκα πάντα μια δικαιολογία. Πότε ήταν οι κολικοί (άτιμο πράμα οι κολικοί), πότε είχες παραφάει, πότε το ένα πότε το άλλο.

Και οι εβδομάδες περνούσαν και έγιναν μήνες. Και τίποτα δεν έλεγε να αλλάξει. Περίμενα ότι θα γίνεις πάλι το ήσυχο bebakimou που κοιμόοοοοοταν με τις ώρες, έτρωγε, έκανε κακάκια και πάλι απ'την αρχή. Κάποια στιγμή, γύρω στον 3ο-4ο μήνα άρχισες να κοιμάσαι σερί, όλο το βράδυ σου λέω! Δεν το πιστεύαμε. Κι επιτέλους κοιμηθήκαμε και εμείς λίγο και έφυγαν οι μαύροι κύκλοι, δούλεψε λίγο το μυαλό που είχε πάθει black out απο την αϋπνία και συνήλθαμε.

Τότε ήταν (γύρω στον Ιούνιο νομίζω) που αποφασίσαμε να πάμε μια εβδομάδα διακοπές, κάπου εδώ κοντά για να μη ταλαιπωρηθείς στον δρόμο. Έτσι, κλείσαμε ένα πολύ ωραίο δωμάτιο σ'ενα όμορφο ξενοδοχείο στη Τορώνη. Και ήρθαν οι μέρες και ένα όμορφο ζεστό Αυγουστιάτικο πρωί μαζέψαμε τα μπαγάζια μας, μπήκαμε στο αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε για το 2ο πόδι.

Έφταιξε το κλίμα; Η θάλασσα; Ο ήλιος; Η αλλαγή περιβάλλοντος; Μόνο εσύ το ξέρεις.
Αυτό που εγώ ξέρω είναι ότι εκεί τον χάσαμε τον ύπνο μας! Αλλά ήμασταν σίγουροι οτι επιστρέφοντας σπίτι, στο γνώριμο περιβάλλον θα επέστρεφες στις καλές σου συνήθειες.
Μάταια! Έγινες 1 έτους και τίποτα δεν έχει αλλάξει!

 Και άντε, τον βραδυνό σου ύπνο τον έχουμε πια συνηθίσει, πέφτουμε για ύπνο γνωρίζοντας ότι θα ξυπνήσουμε σίγουρα 1-2 φορές (ίσως και παραπάνω - άτιμα δοντάκια). Το πιο μεγάλο ζόρι φυσικά το τραβάει η μανούλα γιατί εκεί προτιμάς να ξανακοιμάσαι, κι όταν δεν σε πιάνει ο ύπνος με τίποτα, ε...υπάρχει και το co-sleeping!

Αυτό που με τίποτα - μα με τίποτα όμως - δεν μπορούμε να συνηθίσουμε είναι με τον ύπνο σου στη διάρκεια της ημέρας! Δεν κοιμάσαι bebakimou! Είσαι ικανός να μας βγάλεις νοκ-αουτ κι εσύ να είσαι φούλ στην ενέργεια! Το πρωί ξυπνάς γύρω στις 8-8.30, τρώς, παίζεις, τρέχεις, πηγαίνετε βόλτες με τη μαμά και αν είναι τυχερή θα κοιμηθείς γύρω στις 12.30, μη φανταστείς κανέναν τρελό ύπνο, για κανα μισάωρο βαριά βαριά! Και πάλι θα παίξετε, θα χορέψετε, θα τρέξετε, θα γυρίσεις όοοοολο το σπίτι και εκεί που λέμε "δε μπορεί, θα κουραστεί" εσύ βγάζεις άλλη τόσο ενέργεια! Συνήθως δεν ξανακοιμάσαι μέχρι που θα έρθει το βράδυ και τότε πια παραδίνεσαι!

 Όχι για πολύ βέβαια, είπαμε, τα εγερτήριά μας τα έχουμε! Δεν θα σου κρυφτώ bebakimou, ώρες ώρες μας γονατίζεις! Ώρες ώρες δεν έχουμε κουράγιο να σε κυνηγήσουμε ή να παίξουμε μαζί σου. Αλλά ρε μπαγάσα, αν μου έλεγαν να διαλέξω ποιά version σου προτιμώ, αυτή που είσαι τώρα θα διάλεγα.
                                                                 
Γιατί τελικά