16 Μαρ 2012

Συνέντευξη απο μια...blogger!

Που λές bebakimou, τότε, το μακρινό έτος 2012, υπήρχαν πολλοί σαν κι εμένα. Άνθρωποι της διπλανής πόρτας, που έγραφαν όμορφες ιστορίες για τα bebakia τους, ιστορίες που μέσα απο τα blogs (αν δεν υπάρχουν σήμερα θύμισε μου να σου πώ τί και πώς ήταν αυτά τα blogs) τις διάβαζαν κι άλλοι άνθρωποι και σχολίαζαν με πολύ αγάπη και χιούμορ και καμιά φορά έδινε συμβουλές ο ένας στον άλλον. Γενικά ήταν μια πολύ όμορφη ατμόσφαιρα όλο αυτό, το ότι κάποιος παντελώς άγνωστος που μπορεί να ζεί στην άλλη άκρη της Ελλάδος κι όχι μόνο, κάνει τον κόπο και διαβάζει τις δικές μου (σου) ιστορίες και σχολιάζει, συμβουλεύει, συγκινείται...Κάποια στιγμή άρχισε να κυκλοφορεί ανάμεσα σε αυτούς τους bloggers ένα "παιχνίδι ερωτήσεων". Ανταποκρινόμενος λοιπόν εγώ στη πρόσκληση της Πολυάννας κι επειδή πάντα είχα το ψώνιο ότι μου παίρνουν συνέντευξη :)) αποφάσισα να πάρω μέρος και ιδού τ'αποτελέσματα:
1. Κοιτάς 10 χρόνια μπροστά στο μέλλον - τι βλέπεις?
Bλέπω ένα 11χρονο bebaki ζωηρό και ασταμάτητο, βλέπω βόλτες στο βουνό με τα ποδήλατα μας, βλέπω γκρίζα μαλλιά στη κεφαλή (δεν τη συνεχίζω τη παροιμία - μακρυά απο μας!), βλέπω ένα σπίτι που είναι δικό μας, βλέπω Κυριακές στο γήπεδο μαζί με tobebakimou να πανυγυρίζουμε για την Ηρακλάρα και...μια στιγμή...αυτό που φαίνεται δίπλα στο bebakimou τί είναι; χμμ...α ένα άλλο μικρό bebaki! :)
2. Γάτα, σκύλος ή άλλο κατοικίδιο?
Γάτα και δε σηκώνω κουβέντα! Τ'αγαπάω τα σκυλάκια αλλά χρειάζονται πολύ φροντίδα και δεν έχω τόση υπομονή. Η γάτα τα κάνει όλα μόνη της και αν είσαι τυχερός θα μπορείς να χουζουλιάζεις μαζί της στο κρεβάτι ή στο καναπέ! Μου'χει λείψει το "χουρ-χουρ" του γάτου μου...
3. Μαγειρική ή ζαχαροπλαστική και γιατί?
Χμμ...Νομίζω μαγειρική αν και δεν ασχολούμαι με τίποτα απο τα 2! Με τα γλυκά δεν τρελαίνομαι κιόλας. 
4. Ποιο ελάττωμα δε συγχωρείς με τίποτα?
Με ενοχλούν απίστευτα η αδιακρισία και το "δήθεν".
5. Ποιο πιστεύεις είναι το μεγάλο "ατού" σου?
Νομίζω το ότι δεν σκύβω εύκολα το κεφάλι. Είμαι φύσει αισιόδοξος άνθρωπος και προσπαθώ να αντιμετωπίζω τις δυσκολίες με χαμόγελο. 
6. Τι σου έχει λείψει πιο πολύ απ' όταν έγινες μαμά / μπαμπάς?
Θα έλεγα ο ελεύθερος χρόνος, το να ξαπλώνω στον καναπέ με τη zagi μου και να βλέπουμε ταινίες, να πηγαίνουμε για κανα καφέ Κυριακή μεσημέρι, κάποιες στιγμές που δεν είχα όρεξη να κάνω τίποτα...και δεν έκανα τίποτα...τέτοια μικρά πράγματα.
7. Αν μπορούσες να μάθεις ένα μόνο πράγμα στα παιδιά σου, ποιο θα ήταν αυτό?
Να πιστεύουν στον εαυτό τους (αφού πρώτα αποκτήσουν γνώσεις και καλλιεργήσουν όλες τις δυνατότητές τους).
8. Αναγνωρίζεις τα λάθη σου και ζητάς συγγνώμη ή σφυρίζεις αδιάφορα;
Δεν θα έλεγα ότι έχω κάνει και τρομερά παραπτώματα στη ζωή μου. Αλλά γενικά, ναι, μπορώ να πώ ότι δεν διστάζω να ζητήσω συγνώμη σε περίπτωση που έχω κάνει τη στραβή μου!
9. Θέατρο, Σινεμά ή τηλεόραση?
Θέατρο δεν έχω πάει ποτέ! Σινεμά έχω να πάω απο τότε που ανακάλυψα τα torrents (!), η τηλεόραση είναι περισσότερο διακοσμητική στο σπίτι. Ανοίγει λίγο το βράδυ για να δώ κανένα CSI ή κάτι τέτοιο.
10. Τι σε ηρεμεί όταν τα νεύρα σου είναι κρόσσια?
Να πάρω το αυτοκίνητο, να ανέβω στο δάσος και να κάνω μια βόλτα. Εννοείται ότι θ'ανέβω και μέχρι το παρεκκλήσι του Πρ. Ηλία να δώ τη θέα!
11. Τελικά υπάρχει φιλία μεταξύ άντρα και γυναίκας?
Εδώ θα μπορούσα να γράψω ολόκληρη έκθεση! Γεινικά,ναι, πιστεύω ότι μπορεί να υπάρξει αν απο την αρχή έχουν αποφασίσει ότι θα είναι φίλοι και τίποτα άλλο.


14 Μαρ 2012

co-sleeping (και άσε τους άλλους να λένε)

Το ομολογώ δημοσίως, δίχως φόβο και με πολύ πάθος - κάποια βράδια κοιμάσαι μαζί μας! Όχι καθ'όλη τη διάρκεια (αυτό έγινε όλο κι όλο μια φορά που εκείνο το άτιμο το δοντάκι δεν έλεγε να βγεί και είχες πλαντάξει στο κλάμα) αλλά απο τις 5-6 το πρωί που ξυπνάς και μέχρι που πια αποφασίζεις να σηκωθείς απο το κρεβάτι (γύρω στις 8.30 συνήθως). Εγώ βέβαια στις 7.30 είμαι στο πόδι αλλά προλαβαίνω να το απολαύσω για 1-2 ωρίτσες!
Αυτό το "co-sleeping" μου ήταν εντελώς άγνωστο ντάξει, Αγγλικά ξέρω, αλλά καμιά φορά το νόημα "χάνεται στη μετάφραση") ώσπου μου εξήγησε η zagi μου, το έψαξα κι εγώ κι έμαθα. Αν μου το έλεγες παλαιότερα, φαντάζομαι θα μου φαινόταν αρκετά περίεργο, ίσως όσο φαίνεται και στους περισσότερους που δεν έχουν παιδιά. Τους το λές και σε κοιτάνε μ'ενα ύφος λες και κάνεις κάτι αδιανόητο! 'Εως ένα σημείο το καταλαβαίνω. Υπάρχει ο φόβος " να μη κακομάθει το παιδί γιατί μετά...". 
Μετά τί;; Φαντάζεσαι τον εαυτό σου bebakimou να είσαι 14-15 χρονών και να θέλεις να κοιμάσαι στο κρεβάτι των γονιών σου;; Δεν νομίζω! 
Λοιπόν, πέρα απο το πόσο τέλειο είναι να κοιμάσαι μαζί μας στο κρεβάτι (όσοι έχουν παιδιά με καταλαβαίνουν σίγουρα), το co-sleeping σου κάνει καλό (σίγουρα κάνει καλό και σε εμάς). 
Μερικά απο τα οφέλη της επαφής σώμα με σώμα τη νύχτα είναι η ρύθμιση της αναπνοής, του μεταβολισμού, της θερμοκρασίας, του καρδιακού ρυθμού, του ανοσοποιητικού συστήματος, η ορμονική εξισορρόπηση, ο καλύτερος θηλασμός (γιατί, ναι, ακόμη θηλάζεις και μπράβο σου - και κυρίως μπράβο στη μαμά που αντέχει ακόμα!), η εξάλειψη πιθανοτήτων αιφνίδιου θανάτου κ.α. Εκτός αυτού, τί πιο φυσιολογικό απο ένα μωρό να κοιμάται μαζί με τους γονείς του δηλαδή;; Και δεν καταλαβαίνω γιατί θα πρέπει να καταπολεμήσουμε τα ένστικτά μας στη τελική! Υπάρχουν βέβαια και κάποιοι περιορισμοί γιατί δεν παύεις να είσαι ενα bebaki.
Το σίγουρο είναι ότι εγώ και η μαμά σου το απολαμβάνουμε αφάνταστα και κάθε βράδυ ανυπομονώ να φτάσει η ώρα που θα σε βάλω είτε εγώ είτε η μαμά ανάμεσά και θα σε νιώσω δίπλα μου. Δεν ξέρω αν μπορώ να το περιγράψω σωστά όλο αυτό. Δεν υπάρχει ομορφότερη αίσθηση απ'το να ανοίγω τα μάτια μου και να βλέπω το προσωπάκι σου σχεδόν κολλημένο πάνω μου, να νιώθω την ανάσα σου, να πέφτουν τα χεράκια σου πάνω μου άθελα σου, μέσα στον ύπνο σου. Ακόμα και αν συχνά τρώω μερικές κλωτσιές ή αναγκάζομαι να κοιμάμαι στη άκρη του κρεβατιού γιατί εσύ έχεις απλώσει χέρια-πόδια και μ'έχεις εκτοπίσει! Είναι μικρό το τίμημα! Γι΄αυτό σου λέω, co-sleeping και άσε τους άλλους να λένε. Αυτοί χάνουν!