24 Φεβ 2012

Δεν ξέρω αν στο έχω πεί....

......αλλά το χαμόγελο σου όταν ανοίγω τη πόρτα επιστρέφοντας απο τη δουλειά, η αγκαλιά που μου ζητάς μόλις με δείς, το πώς τρέχεις (λέμε τώρα...) να έρθεις προς το μέρος μου, σημαίνουν για μένα τα πάντα. Ξεχνάω άγχος, τρέξιμο, υποχρεώσεις. Όλα εξαφανίζονται μεμιάς.
Τόσο απλά, τόσο γρήγορα. Και είσαι μόνο 11 μηνών bebakimou.....
Προσπαθώ να θυμηθώ πώς ήταν η ζωή μου πριν μπεις εσύ φουριόζος μέσα σε αυτήν.
Εντάξει, ίσως κάποια πράγματα να μου έχουν λείψει.
Αλλά έχεις προσθέσει τόσα πολλά εσύ, που φαίνονται ασήμαντα.
Κάθε μέρα που επιστρέφω απο το γραφείο περιμένω με ανυπομονησία να μάθω απο τη μαμά σου τί καινούργια σκανταλιά έκανες, ποιό νέο κατόρθωμα έκανες, ποιό συρτάρι κατάφερες να ανοίξεις, μέχρι πού περπάτησες, πόσο έφαγες, τί έφαγες.
Δεν τ'αλλάζω αυτά μικρέ μου. Είναι ανεκτίμητα και ασύγκριτα πιο ενδιαφέροντα απ'οτιδήποτε άλλο.
Άλλωστε, όλα αυτά που έχω "χάσει" θα τα ξαναβρώ κάποια στιγμή.
Αυτές οι στιγμές μαζί σου όμως είναι τώρα. Μόνο τώρα.
Κι εγώ τώρα κανονικά θα έπρεπε να δουλεύω αλλά αντί γι'αυτό κάθομαι και σου γράφω κάτι που θα διαβάσεις χρόνια αργότερα :))

22 Φεβ 2012

Ποιός μας πιάνει!

Πέρασε σχεδόν ένας μήνας απο το τελευταίο μου postάρισμα;;;
Πώς περνάνε έτσι οι μέρες bebaki;
Την προηγούμενη φορά λοιπόν, έλεγα ότι περπάτησες.

Τις ημέρες που ακολούθησαν δεν μας έκανες τη χάρη να το επαναλάβεις! Με το ζόρι 1-2 βηματάκια. Δεν θέλαμε να σε πιέσουμε κιόλας, οπότε σε αφήσαμε να πάρεις εσύ την απόφαση, άλλωστε εσύ ήξερες καλύτερα πότε θα είσαι έτοιμος. Οι ημέρες περνούσαν και δεν έλεγες να το τολμήσεις. Μέχρι που τη Κυριακή που μας πέρασε, σε πήγαμε σε ένα αποκριάτικο πάρτυ που διοργάνωσαν κάποιες φίλες της μαμάς σου. Πρέπει να σου πω ότι η μαμά πριν σε γεννήσει αλλά και μετά, είχε πάρει σβάρνα τα forum και αντάλλασσε απόψεις με άλλες υποψήφιες ή ήδη μαμάδες. Ε, αυτές οι φίλες της λοιπόν, έκαναν αυτό το πάρτυ. Όταν φτάσαμε στο σπίτι και μπήκαμε στο χώρο που γινόταν το πάρτυ, ήσουν σαν χαμένος!

Κόσμος που δεν γνώριζες, παιδάκια να τρέχουνε, άλλα να κλαίνε, άλλα να φωνάζουνε, κι εσύ, ο πιο μικρούλης εκεί μέσα, κοιτούσες και εξερευνούσες το χώρο μάλλον φοβισμένος.
Τα πρώτα λεπτά, δεν ξεκολλούσες απο τη μαμά σου. Μόλις σε άφηνε, έβαζες τα κλάματα!
Σιγά σιγά μπήκες στο κλίμα και άρχισες να παίζεις με τα παιχνιδάκια.
Όπως σου είπα, ήσουν ο πιο μικρούλης.
Όλα τα άλλα παιδάκια περπατούσαν και μόνο εσύ μπουσουλούσες.
Φαίνεται όμως πως είτε ζήλεψες είτε πήρες θάρρος βλέποντας τα παιδάκια. Απο την επόμενη μέρα, δεν σταματιέσαι! Τριγυρνάς σε όλο το σπίτι, απ' το καναπέ στο τραπέζι, απο εκεί στο πάρκο σου κι απο εκεί στη κουζίνα, να τραβάς το παντελόνι της μαμάς σου! Δεν θα σου πώ πόση πλάκα έχεις, γιατί ήδη σε έχουμε τραβήξει αρκετά βίντεο και θα το δείς και μόνος σου! Λατρεύω το πώς κρατάς τα χεράκια σου ψηλά για να ισορροπείς! Πεθαίνω με τα μικρά προσεκτικά σου βηματάκια. Αλλά πραγματικά τρελαίνομαι όταν προσπαθείς να πας πιο γρήγορα και λίγο πρίν χάσεις την ισορροπία σου, πέφτεις στη αγκαλιά μου μ'ένα επιφώνημα απίστευτης χαράς! Σαν να φωνάζεις "τα κατάφερα!". Πόσο τυχερός είσαι που όλα αυτά που σου γράφω, θα μπορέσεις μια μέρα να τα δεις!
Βέβαια, πέρα απο τη αδιαμφισβήτητη πλάκα, πρέπει πλέον να έχουμε τα μάτια μας όχι 14 αλλά 1014! Δεν σε προλαβαίνουμε. Τη μια στιγμή τραβάς το τραπεζομάντηλο και την άλλη στιγμή ανοίγεις τα ντουλάπια της κουζίνας! Άσε που έχεις ενθουσιαστεί τόσο πολύ, που κοντεύεις να ξεχάσεις τί θα πεί ύπνος (όχι ότι  ήξερες και ποτέ δλδ, αλλά αυτή είναι μια άλλη πονεμένη ιστορία).

Εν τω μεταξύ, κι ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, έχουν προστεθεί ακόμη 2 πανέμορφα δοντάκια στο στοματάκι σου και πλέον τρως σχεδόν ότι εγώ και η μαμά σου. Εννοείται ότι δεν μπορούμε πλέον να φάμε οτιδήποτε δίχως να ζηλέψεις! Έτσι, η μαμά (που σε κάτι τέτοια είναι γάτα) ανακάλυψε τις ρυζογκοφρέτες. Είναι κάτι απαίσιες στη γεύση γκοφρέτες χωρίς ζάχαρη, αλλά εσύ κάνεις σαν τρελός μόλις σου δώσει! Ελπίζω όταν μεγαλώσεις να μη μας κρατήσεις κακία που σου δίναμε αυτό το άνοστο πράμα. Επειδή η μαμά σε λυπήθηκε, σου έψησε κάτι τρομερά τυροπιτάκια που έφτιαξε με τα χεράκια της, με ελαιόλαδο και ανθότυρο τα οποία κυριολεκτικά τ σ α κ ί ζ ε ι ς !
Μ'αυτά και μ'αυτά bebakimou, φτάσαμε στις 22 Φεβρουαρίου.
Που σημαίνει ότι σε μερικές ημέρες, έχεις γενέθλια! Άλλο πάλι κι αυτό!
Αλλά γι'αυτό θα σου μιλήσω την επόμενη φορά, μη τα πούμε κι όλα σήμερα, ε;