8 Μαρ 2012

Μπαμπάς, ετών...1!


Το τί θα σου έγραφα σήμερα το σκέφτομαι εδώ και μέρες. Προσπαθούσα να βρώ πώς θα αρχίσω, τί θα γράψω, πώς να τελειώσω. Μάταια. Τί μπορείς να γράψεις για κάτι τόσο μεγάλο;
Κάτι τόσο συγκλονιστικό; Σαν σήμερα, πριν απο έναν χρόνο, όλα άλλαξαν. Υποτίθεται ότι η μητέρα-φύση σου δίνει κι ένα χρονικό διάστημα 9 μηνών να προετοιμαστείς. Αλλά για ποιά προετοιμασία μιλάμε; Όσο και να τα έχεις σκεφτεί τα πράγματα, όπως κι αν τα έχεις φανταστεί, η πραγματικότητα σου βγάζει τη γλώσσα. 
Σαν σήμερα πριν ένα χρόνο, ήρθες στη ζωή μας, σαν ένας ήλιος φωτεινός, και γέμισες με το εκτυφλωτικό σου φως κάθε γωνιά του σπιτιού μας και της καρδιάς μας. 
Ήσουν ένας κούκλος, ένα πλάσμα τόσο τέλειο, που καμιά φορά καθόμουν και σε κοιτούσα με τις ώρες για να σιγουρευτώ ότι είσαι δικός μου, ότι είσαι εκεί, ότι δεν θα ξυπνήσω και θα λείπεις.
Μεγάλωσες bebakimou. 
Μου το έλεγαν "φρόντισε να χαρείς αυτόν τον πρώτο χρόνο γιατί περνάει τόσο γρήγορα..."  Και εντάξει, είπαμε να περνάει γρήγορα αλλά όχι κι έτσι! 

Θυμάμαι πόσο φοβισμένοι και ταυτόχρονα ενθουσιασμένοι ήμασταν με τη μαμά σου, όταν φεύγαμε απο το μαιευτήριο και πηγαίναμε σπίτι μας...για πρώτη φορά 3 στο αυτοκίνητο! 
Τί να σου πώ; Ότι οδηγούσα στη δεξιά λωρίδα και πήγαινα με 40 χλμ επειδή όλες μου οι φοβίες βγήκαν εκείνη την ώρα στην επιφάνεια; Ότι όποιο αυτοκίνητο έβλεπα στον καθρέπτη ήμουν σίγουρος ότι έρχεται κατα πάνω μας; Ότι όποιον έβλεπα να οδηγεί περίεργα ήθελα να τον αρπάξω απο τον λαιμό και να του φωνώξω "πρόσεχε ρε, στο αυτοκίνητο κουβαλάω το νεογέννητο παιδί μου"; 
Ότι απέφευγα τις λακούβες όπως ο διάολος το λιβάνι; Τώρα τα σκέφτομαι και χαμογελώ, αλλά εκείνη τη μέρα ζούσα έναν εφιάλτη, μέχρι να φτάσουμε στο σπίτι μας. 
Να θυμηθώ το πρώτο βράδυ που δεν κλείσαμε μάτι απο το άγχος; 
Όπως και να΄χει, δεν θέλω να σου πω πάλι αυτά.

Αυτό που θέλω να σου πω είναι ότι ο πρώτος σου χρόνος ήταν σκέτη μαγεία, ότι είσαι ένα καταπληκτικό παιδί, γεμάτος ενέργεια, χαμογελαστός και όλο αυτό έχει συνεπάρει εμένα και τη μαμά σου. 
Είσαι όλη μας η ζωή, είσαι η πρώτη και η τελευταία μας σκέψη κάθε μέρα.
Είσαι το γέλιο μας, το παιχνίδι μας, η αγωνία μας (και καμιά φορά και τα τεντωμένα νεύρα μας...).

Σήμερα που κλείνεις τον πρώτο σου χρόνο, θέλω να σου ευχηθώ και να σου υποσχεθώ κάτι.

Να σου ευχηθώ να έχεις μια ζωή όπως θα την ονειρευτείς, να μη χάσεις το χαμόγελο σου, να κρατήσεις αυτή την αστείρευτη ενέργεια (που μας έχει ξετινάξει) για πάντα και ό,τι κι αν κάνεις στη ζωή σου να το αγαπήσεις όσο αγαπάμε εμείς εσένα. 

Και θα σου υποσχεθώ πώς ότι κι αν συμβεί, εγώ θα είμαι εκεί για σένα, να σε υποστηρίξω, να σε βοηθήσω, να σε νταντέψω, να σε χαϊδέψω, ν'ανοίξω την αγκαλιά μου και να κουλουριαστείς μέσα, να μη μπορεί κανείς και τίποτα να σε πειράξει.

Δεν έχει σημασία πόσο χρονών θα είσαι. 
Είσαι και θα είσαι για πάντα tobebakimou.


Να τα εκατοστήσεις αγοράκι μου. Σ'αγαπώ...