7 Δεκ 2011

Τί είναι τελικά τα Χριστούγεννα;

Μην είναι οι στολισμένες βιτρίνες; Τα λαμπιόνια  made in China που φεγγοβολούν το καθένα στο ρυθμό του; Τα δέντρα που στολίζουμε; Οι κόκκινες οι μπάλες; Μην είναι τα μελομακάρονα και οι κουραμπιέδες; Δεν το κρύβω, ποτέ δεν ήμουν φαν των Χριστουγέννων, πόσο μάλλον όλων όσων πρέπει να κάνει κάποιος τα Χριστούγεννα. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί πρέπει να είμαι χαρούμενος "γιορτάρες μέρες". Οι άλλες μέρες τί έχουν δηλαδή; Εντάξει, δε λέω, όλη αυτή η ατμόσφαιρα είναι κάπως, θες δε θες επηρεάζεσαι και όσο να'ναι σκάς και κανα χαμόγελο παραπάνω. Αλλά αυτή η εξαναγκασμένη χαρά ρε παιδί μου, μου τη δίνει στα νεύρα. Άσε που με όλα αυτά που συμβαίνουν έχει πάει περίπατο και η "γιορτινή διάθεση".
Όμως είναι αλλιώτικα τα φετινά Χριστούγεννα.
Για όλους.
Για τους ίδιους αλλά και για διαφορετικούς λόγους για τον καθένα.
Για μένα και τη zagi μου είναι σίγουρα ξεχωριστά.
Είναι τα πρώτα μας με tobebakimou!















Όσο να πείς, κάνει τη διαφορά ο μικρός!
Οπότε, φοράμε το καλύτερο μας χαμόγελο, ψήνουμε τα κουλουράκια μας, τα μελομακάρονα μας, τους κουραμπιέδες μας, στολίζουμε το δεντράκι μας, φορτίζουμε φωτογραφικές μηχανές και βιντεοκάμερες, ξεχνάμε τα προβλήματα και φροντίζουμε να μείνουν αξέχαστα σε εμάς που θα τα θυμόμαστε αλλά και στο bebakimou που θα τα "ζήσει" μερικά χρόνια αργότερα μέσα απο φωτογραφίες και βίντεο.
Merry Christmas!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου