Μικρέ μου, επέστρεψα! Όπως έχεις καταλάβει, ο μπαμπάς έπρεπε για λίγο καιρό να λείψει απο αυτό το ψηφιακό σου ημερολόγιο. Οι μήνες που πέρασαν ήταν δύσκολοι bebakimou. Προσπαθούσα να βρώ τον τρόπο να ισορροπήσω ανάμεσα στο πένθος μου και στις χαρές σου. Διάλεξα το δεύτερο για όσο ήμουν μπροστά σου και κράτησα το πρώτο για τις ώρες που έμενα μόνος μου, χαμένος στη θλίψη μου, στις σκέψεις μου και στα "γιατί" μου. Επέλεξα να μοιράζομαι τις μαύρες μου ώρες με τη μαμά σου και να ξεσπάω τα νεύρα μου στη δουλειά, στους συναδέλφους μου. Η αλήθεια είναι ότι έδειξαν όλοι μεγάλη υπομονή απέναντί μου και κάποια στιγμή θα πρέπει να τους ευχαριστήσω γι'αυτό. Σήμερα είναι μια ιδιαίτερη ημέρα bebakimou.
Σήμερα για πρώτη φορά μπόρεσα να μιλήσω για αυτό που συνέβη στο παππού σου. Και συνειδητοποίησα ότι έφυγε ένα βάρος απο πάνω μου, σαν μια σκιά που μου καθόταν στο σβέρκο και δεν με άφηνε να σηκώσω το κεφάλι. Κατάλαβα ότι είναι πλέον καιρός να προχωρήσω μπροστά. Ο παππούς σου θα είναι πάντα στο μυαλό μου, πάντα θα μου λείπει σε ανύποπτες στιγμές στη ζωή μου, πάντα θα νομίζω ότι ακούω τον χαρακτηριστικό του τσιγαρόβηχα κάπου μέσα στο πλήθος, στην αγορά, στο εμπορικό, στο γήπεδο. Θα τον σκέφτομαι κάθε φορά που θα λέω κάποια αγαπημένη του έκφραση που ποτέ πριν δεν είχα καταλάβει ότι την λέω κι εγώ! Κι αν ισχύει αυτό που λένε, ότι αυτοί που φεύγουν σε "βλέπουν" απο κάπου, νομίζω ότι αυτό θα ήθελε να κάνω. Και θα σκέφτομαι ότι με βλέπει. Σε έβλεπα μια μέρα να παίζεις και ασυναίσθητα σκεφτόμουν ότι τελικά η μεγαλύτερη επιτυχία ενός γονιού θα είναι να θέλουν τα παιδιά του να του μοιάσουν. Και ο παππούς σου το πέτυχε και με το παραπάνω αυτό. Και το ίδιο θέλω κι εγώ για εσένα. Θέλω όταν μεγαλώσεις να είσαι περήφανος για τον πατέρα σου. Μπορεί να μην κολυμπάμε στο χρήμα, μπορεί να μην ζούμε σε βίλες με πισίνες, μπορεί να μην οδηγάμε πολυτελή αυτοκίνητα, αλλά τελικά bebakimou, δεν μετράει τίποτα απ'όλα αυτά. Μετράει μόνο η ψυχούλα μας. Κι αν αυτή την κρατήσεις καθαρή, κάπου σε βγάζει τελικά. Κι εκείνη την ώρα που φεύγεις απο αυτή τη ζωή, το μόνο που αξίζει είναι τα "σ'αγαπώ" που είπες. Και ξέρεις κάτι;
Χαίρομαι πολύ που ήμουν παρών εκείνη τη στιγμή που ο παππούς σου έφυγε, γιατί μπόρεσα να του σφίξω μια τελευταία φορά το χέρι και πρόλαβα να του πω με όλη μου τη ψυχή "Σ'ΑΓΑΠΑΩ". Και πρόλαβα να νοιώσω το σφίξιμο του στο χέρι μου, πρόλαβα να δω το τελευταίο δάκρυ του, πρόλαβα να νοιώσω στο μάγουλό μου την τελευταία του ανάσα.
Κι είναι αυτές οι στιγμές, που όσο σκληρές κι αν ακούγονται, κρύβουν μέσα τους μόνο αγάπη.
Κι αν μεγαλώνοντας bebakimou καταλάβεις οτι δεν σου είπα όσα σ'αγαπώ σου άξιζαν, να μπαίνεις να διαβάζεις αυτό το ημερολόγιο.
Και να θυμάσαι πάντα ότι ακόμη κι αν δεν στο έλεγα συχνά εγώ Σ'ΑΓΑΠΑΩ.
Σήμερα για πρώτη φορά μπόρεσα να μιλήσω για αυτό που συνέβη στο παππού σου. Και συνειδητοποίησα ότι έφυγε ένα βάρος απο πάνω μου, σαν μια σκιά που μου καθόταν στο σβέρκο και δεν με άφηνε να σηκώσω το κεφάλι. Κατάλαβα ότι είναι πλέον καιρός να προχωρήσω μπροστά. Ο παππούς σου θα είναι πάντα στο μυαλό μου, πάντα θα μου λείπει σε ανύποπτες στιγμές στη ζωή μου, πάντα θα νομίζω ότι ακούω τον χαρακτηριστικό του τσιγαρόβηχα κάπου μέσα στο πλήθος, στην αγορά, στο εμπορικό, στο γήπεδο. Θα τον σκέφτομαι κάθε φορά που θα λέω κάποια αγαπημένη του έκφραση που ποτέ πριν δεν είχα καταλάβει ότι την λέω κι εγώ! Κι αν ισχύει αυτό που λένε, ότι αυτοί που φεύγουν σε "βλέπουν" απο κάπου, νομίζω ότι αυτό θα ήθελε να κάνω. Και θα σκέφτομαι ότι με βλέπει. Σε έβλεπα μια μέρα να παίζεις και ασυναίσθητα σκεφτόμουν ότι τελικά η μεγαλύτερη επιτυχία ενός γονιού θα είναι να θέλουν τα παιδιά του να του μοιάσουν. Και ο παππούς σου το πέτυχε και με το παραπάνω αυτό. Και το ίδιο θέλω κι εγώ για εσένα. Θέλω όταν μεγαλώσεις να είσαι περήφανος για τον πατέρα σου. Μπορεί να μην κολυμπάμε στο χρήμα, μπορεί να μην ζούμε σε βίλες με πισίνες, μπορεί να μην οδηγάμε πολυτελή αυτοκίνητα, αλλά τελικά bebakimou, δεν μετράει τίποτα απ'όλα αυτά. Μετράει μόνο η ψυχούλα μας. Κι αν αυτή την κρατήσεις καθαρή, κάπου σε βγάζει τελικά. Κι εκείνη την ώρα που φεύγεις απο αυτή τη ζωή, το μόνο που αξίζει είναι τα "σ'αγαπώ" που είπες. Και ξέρεις κάτι;
Χαίρομαι πολύ που ήμουν παρών εκείνη τη στιγμή που ο παππούς σου έφυγε, γιατί μπόρεσα να του σφίξω μια τελευταία φορά το χέρι και πρόλαβα να του πω με όλη μου τη ψυχή "Σ'ΑΓΑΠΑΩ". Και πρόλαβα να νοιώσω το σφίξιμο του στο χέρι μου, πρόλαβα να δω το τελευταίο δάκρυ του, πρόλαβα να νοιώσω στο μάγουλό μου την τελευταία του ανάσα.
Κι είναι αυτές οι στιγμές, που όσο σκληρές κι αν ακούγονται, κρύβουν μέσα τους μόνο αγάπη.
Κι αν μεγαλώνοντας bebakimou καταλάβεις οτι δεν σου είπα όσα σ'αγαπώ σου άξιζαν, να μπαίνεις να διαβάζεις αυτό το ημερολόγιο.
Και να θυμάσαι πάντα ότι ακόμη κι αν δεν στο έλεγα συχνά εγώ Σ'ΑΓΑΠΑΩ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου